Logopedia
Szeroko rozumiana logopedia zajmuje się terapią zaburzeń mowy oraz komunikacji dzieci i dorosłych. Jest dziedziną stosunkowo nową, mocno interdyscyplinarną, dlatego też w jej obrębie zaczęły pojawiać się szczegółowe specjalności uzależnione od przyczyn oraz rodzaju zaburzeń związanych z trudnościami w porozumiewaniu się.
- Logopedia ogólna – zajmuje się profilaktyką, diagnozą oraz terapią zaburzeń rozwoju mowy, a w szczególności korektą wad wymowy oraz usprawnianiem procesu komunikacji dzieci i dorosłych.
- Balbutologopedia – zajmuje się osobami z problemami w zaburzeniu płynności mówienia.
- Neurologopedia – dział logopedii zajmujacy się diagnozowaniem i terapią osób z uszkodzeniami neurologicznymi.
- Oligofrenologopedia – zajmuje się wspomaganiem mowy osób z niepełnosprawnością intelektualną.
- Surdologopedia – zajmuje się osobami z zaburzeniami mowy spowodowanymi zaburzeniami oraz uszkodzeniami w obrębie słuchu.
- Wczesna interwencja logopedyczna – zajmuje się wspomaganiem rozwoju mowy dzieci urodzonych przedwcześnie, noworodków z grupy ryzyka okołoporodowego oraz dzieci z wadami genetycznymi.
- Logopedia artystyczna – zajmuje się dbałością o właściwą dykcję, poprawność artykulacyjną oraz technikę mówienia osób, które pracują głosem
Logopeda ze względu na specyfikę wykonywanego zawodu niejednokrotnie współpracuje z wieloma innymi specjalistami m.in. psychologiem, pedagogiem , fizjoterapeutą, neurologiem, laryngologiem, foniatrą, audiologiem, pediatrą, ortodontą czy okulistą, by w pełni zadbać o prawidłowy rozwój dziecka.
Dzieci zaczynają mówić pierwsze słowa, które posiadają jakieś znaczenie, od ukończenia około ósmego miesiąca życia. Dwulatek czy trzylatek mówi już dość sporo i chętnie – jeżeli u dziecka jest inaczej, a na dodatek zniekształca ono słowa lub ma wyraźny problem z ich wymową, to wizyta u neurologopedy jest wskazana. Takie dzieci nie chcą zazwyczaj jeść twardych pokarmów, bo mają problemy z żuciem, gryzieniem lub połykaniem. O zaburzeniach na tle neurologicznym informuje również brak kontroli nad pracą buzi, w tym nadmierne ślinienie się.
Konsultacje warto odbyć również wtedy, jeśli w rodzinie wystąpiły jakiekolwiek zaburzenia neurologiczne, zaburzenia wymowy lub jąkanie się. Należy reagować jak najszybciej po zaobserwowaniu niepokojących objawów, gdyż wcześniejsze leczenie daje szybsze szanse na sukces terapii.
Jak wygląda terapia?
W każdym przypadku plan leczenia jest opracowywany indywidualnie. Dane metody mają pobudzić tworzenie i rozumienie mowy w ten sposób, aby odbywała się ona spontanicznie. Zaleca się więc, by ćwiczyć z dzieckiem powtarzanie, tworzenie własnych historyjek i dialogów, opowiadanie ich innym, a także nazywanie na głos przedmiotów w otoczeniu.(źródło: Internet)